《子勿词五首》

子勿

                                                                           铭夜·驻亭楼有感
雨弄折骄杨柳枝，峬峭嶙峋带风急。晢翠腰，霎时多憔悴。忽忽近近，绐迷颠颠倒倒。狂乱望明月，明月岿不惊。膝下涌泉水，泉水育新生。
待何人言语，三三两两，大笑胸脯定从容。看来路，如憎坎坎坷坷，悦燕身轻踏坦平。宽宏量，嗔言妄痴；简法事，焱亮净洁。堪破风雷休静定，夺运起势奈何时！
                           ——子勿




                                                                                                   朝天阙·月夜
寒风瑟，落叶无根，孤木点秋凉。何事话凛冬？呼呼，天地颤抖，几人多言语。不曾往，时逝长流。玉绣繁华少歧路，方方正正；弯弯绕绕，污浸石漆悲离絮。
何时残月临湖，阵阵夜惆不知翡翠金黄。抬眼处，落叶相交，积蓄沉沉；其友多尔不烦矣！天涯路，无处归，何时言？潜龙入水命里候，待到冬去一日升。
                                  ——子勿


                                                                               清明·四月初一
叹何年今夕，本醉一举沉欢别。夺岁月今朝，奈吾大逆踏无道。争一废字了得，了得！了得！了天地之履步，得日夜之重霜。
入清明坟孟女，望乡台迷欲惘人。朦胧缠绵魍魉，插杨柳难舍惜别。泪浸榔头铁树开，梦过七载。临离别，一曲肝肠断。道一愁字，愁字；斟酌半江愁，化梦入云霄。修矣！修矣！
                                                                             ——子勿



                                                                                  清明·因疫在校念家乡
曦晨遮面，泪隐难流。轮回有别，欲以南下归乡，竟人事事端是是非非。几多离絮，何时中堂宴酒，云帆引路魂归。锁；雁以东南去，倾领月儿吟。
修行何付求真，岑备“天、地、人。”求香敬灵，正统怜悯。子孙不孝；丹化未行，安有瞬息之变。常，率常性，焉留本来华物。
                                                                                                                                                                       ——子勿

                                                                      醉酒歌·生梦
昳丽春风满堂栽；须遮目，淳淳暗流。蔽障其心行多；翻覆间，困禽乏木于野。蓄日朗朗，终日乾乾。
坐桥头判罚其因，人人皆察。思烦恼，百业并生；溯源头，斩龍降虎。百余之态，隐性遁灵。浮世长流万般尽，无名谓真自身留。
                                                                                                                                                                       ——子勿

qq复活的依然

                                                               清明·因疫在校念家乡

曦晨遮面，泪隐难流。轮回有别，欲以南下归乡，竟人事事端是是非非。几多离絮，何时中堂宴酒，云帆引路魂归。锁；雁以东南去，倾领月儿吟。
修行何付求真，岑备“天、地、人。”求香敬灵，正统怜悯。子孙不孝；丹化未行，安有瞬息之变。常，率常性，焉留本来华物。